Συμπέρασμα για το στρατό μετά από 9 μήνες θητεία…

…πολύ κακό για το τίποτα.

6 αλήθειες για την «κατάληψη της Νομικής από 300 μετανάστες»

1. Η Νομική δε τελεί υπό κατάληψη. Οι μετανάστες βρίσκονται στο ανακαινιζόμενο παλαιό κτήριο της Νομικής, δηλαδή σε ένα κενό κτήριο και επομένως δεν εμποδίζουν καμιά εκπαιδευτική διαδικασία.

2. Παρ’ όλα αυτά η Νομική είναι κλειστή. Γιατί; Επειδή την έκλεισε η κοσμητεία της, παρ’ όλο που τα μαθήματα και όλες οι λειτουργίες της μπορούσαν να γίνουν κανονικά. Πρόσχημα για το κλείσιμο αυτό ήταν «υγειονομικοί λόγοι».

3. Ο δήθεν κίνδυνος για τη δημόσια υγεία από την παρουσία των μεταναστών όχι μόνο είναι ανύπαρκτος, αλλά οι μετανάστες βρίσκονται υπό την άμεση και διαρκή εποπτεία γιατρών, λόγω του ότι βρίσκονται σε απεργία πείνας. Γεγονός, μάλιστα, που επιβεβαιώθηκε από ιατρική επιτροπή που επισκέφθηκε το χώρο κατόπιν εντολής των αρχών του ιδρύματος.

4. Οι φοιτητές, οι οποίοι υποτίθεται είναι οι θιγόμενοι, με απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου του Συλλόγου τους στηρίζουν τον αγώνα των μεταναστών και καταγγέλουν το κλείσιμο που επέβαλλε στη σχολή η κοσμητεία.

5. Η άμεση αντίδραση κυβέρνησης – ΜΜΕ – πανεπιστημιακών, που εξαπέλυσαν τόνους λάσπης ενάντια στους μετανάστες, δείχνει ότι η ανθρωποφαγική καμπάνια παραπληροφόρησης ήταν καλά προετοιμασμένη. Δεν έχει γίνει ποτέ άλλοτε τέτοιο υστερία επειδή απλά δε λειτουργεί ένα τμήμα. Στόχος τους είναι να στρέψουν τον ελληνικό λαό, που έχει κυριολεκτικά λυγίσει κάτω από την πίεση των οικονομικών μέτρων, ενάντια σε έναν εύκολο στόχο, να δυσφημίσουν την αριστερά καθώς και το πανεπιστημιακό άσυλο, εν όψει μάλιστα εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης.

6. Οι μετανάστες είναι κι αυτοί θύματα, και μάλιστα τα πρώτα και μεγαλύτερα, της κρίσης και της υπερεκμετάλλευσης. Στον αγώνα ενάντια στη λεηλασία της ζωής και του εισοδήματός μας είναι σύμμαχοι και όχι εχθροί. Μόνη λύση για τις άθλιες συνθήκες στις οποίες ζουν, αλλά και στην οποία οδεύουν ολοταχώς και οι Έλληνες, είναι η νομιμοποίησή τους με πλήρη κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα.

Και μια σημείωση: ο φασισμός δε θα σου πει ποτέ «γεια σου, είμαι ο φασισμός και μόλις ήρθα».

*** Το blog για την απεργία πείνας των μεταναστών: http://hungerstrike300.espivblogs.net/. Το blog της πρωτοβουλίας αλληλεγγύης: http://allilmap.wordpress.com/

update 30/01/11: Τελικά μετά από τη συντονισμένη προπαγάνδα, την άρση του ασύλου και την περικύκλωση της Νομικής από τα ΜΑΤ οι μετανάστες και οι αλληλέγγυοι αποχώρησαν από τη Νομική. Ο στόχος επετεύχθη. Η ελληνική κοινωνία «οργίστηκε» εναντίον της «αυθαιρεσίας» αλλά η κυβέρνηση «προστάτεψε το κοινό συμφέρον»…

Κώστας Σπέρας: συνειδητός πράκτορας της αντίδρασης

Συλλογή κειμένων για τον αγιοποιημένο Κώστα Σπέρα, κάποτε αναρχοσυνδικαλιστή και στη συνέχεια φασίστα τσιράκι της αντίδρασης. Τα αναδημοσιεύω εδώ γιατί δε θα μπορούσαν να λείπουν από την κατηγορία «Συνειδητοί πράκτορες της αντίδρασης».

Πηγή: http://www.phorum.gr/viewtopic.php?f=51&t=148657

Το σενάριο είναι ακριβώς το ίδιο σε όλες τις περιπτώσεις. Η αστική διανόηση συγκινημένη από τον ηρωικό αγώνα των Ισπανών αναρχικών στον Εμφύλιο (κανένας δεν συζητάει βέβαια ότι ο αγώνας αυτός θα τελείωνε το 1936 με την κατάληψη της Μαδρίτης από τους εθνικιστές, αν δεν ήταν η ΕΣΣΔ να δώσει βοήθεια σε όπλα και άντρες στην Ισπανική Δημοκρατία). Ένας αγώνας, (μια κοινωνική επανάσταση καλύτερα), που δεν είχε αίσιο τέλος γιατί προδόθηκε από το σταλινικό κομμουνιστικό κόμμα. Κάποτε ήταν στη μόδα και ο κατσαπλιάς Μάχνο και οι συμμορίτες του στην Ουκρανία κατά την διάρκεια του τρομακτικού εμφύλιου που ακολούθησε τη ρωσική επανάσταση.

Στην Ελλάδα, μπορεί να μην είχαμε ποτέ σπουδαία αναρχική ή αναρχοσυνδικαλιστική παράδοση (τουλάχιστον ανάλογη με αυτήν της Ιταλίας, Ισπανίας ή των χωρών της Λατινικής Αμερικής), αλλά έχουμε τον ηρωικό Κώστα Σπέρα που δολοφονήθηκε από το σταλινικό ΚΚΕ, (τον ΕΛΑΣ ή την ΟΠΛΑ ανάλογα με τα γούστα και τις διαθέσεις του καθενός).

το παρεκκλήσι στο γύψο…

ο parekklisi στα χακί.

τα λέμε σε κάνα χρόνο.

Ύμνος στον Επίκουρο

Χάμω σερνόταν μπροστά στα μάτια όλων, ατιμασμένη η ανθρώπινη ζωή, πλακωμένη από το βάρος της θρησκείας που απ’ τα ουράνια πρόβαλλε την τρομερή της όψη και απειλούσε τους θνητούς. Τότε, πρώτος ένας Έλληνας τόλμησε να υψώσει τα μάτια του τα θνητά καταπάνω της και να της αντισταθεί. Αυτόν δεν τον σταμάτησαν οι κεραυνοί μήτε το απειλητικό μουρμουρητό τ’ ουρανού μήτε τα παραμύθια των θεών. Ίσα ίσα, που δυνάμωσαν το θάρρος της ψυχής του και τη θέληση να αποτινάξει, πρώτος αυτός, τις κλειδωνιές που σφράγιζαν τα μυστικά της φύσης. Κι η ζωντανή ορμή του νου θριάμβευσε και διάβηκε τους φλογισμένους φράχτες τ’ ουρανού, και περπάτησε το απέραντο Σύμπαν με λογισμό και πνεύμα. Και μας ξανάρθε νικητής για να μας πει τι μπορεί να γενεί και τι όχι, και πως ορίζεται, με νόμους ακλόνητους, η δύναμη στο κάθε τι. Έτσι, με τη σειρά της, ποδοπατημένη συντρίβεται η θρησκεία, κι εμάς η νίκη του μας υψώνει στα ουράνια.

Λουκρήτιος
Περί της Φύσεως των Όντων Ι 62-79

Τα βαθύτερα αίτια του Δεκέμβρη

Το κείμενο που ακολουθεί αποτελεί τον πρόλογο στην ΕΑΜική μπροσούρα «Οι ξένοι για το Δεκέμβρη», όπου εκτίθενται αποσπάσματα από αναφορές εφημερίδων, ραδιοφώνων, προσωπικοτήτων κτλ σχετικά με τα δεκεμβριανά (βασικά από Μ.Βρετανία, ΗΠΑ, Γαλλία). Εκδόθηκε το Δεκέμβρη του 1945, ένα χρόνο μετά τα δεκεμβριανά.

Τα βαθύτερα αίτια του Δεκέμβρη

Όταν ο Ουίνστον Τσώρτσιλ, μιλώντας στη Βουλή των Κοινοτήτων κατά τη συνεδρίαση της 19-1-45 για τη Δεκεμβριανή τραγωδία, δήλωνε ότι: «Εν τω μέσω της ανεμοζάλης προχωρούμεν μετά κόπου, αλλά είμαι εις θέσιν να διαβεβαιώσω την βουλήν ότι ΔΕΝ ΠΡΟΧΩΡΟΥΜΕΝ ΧΩΡΙΣ ΣΧΕΔΙΟΝ», πολύ λίγοι Έλληνες και ξένοι μπορούσαν να καταλάβουν τι ακριβώς ήταν αυτό το σκοτεινό σχέδιο και πού απέβλεπε.

Σήμερα, με το πέρασμα του χρόνου, την εμφάνιση στη δημοσιότητα διαφόρων επισήμων στοιχείων και τη μεταδεκεμβριανή πείρα, τα γεγονότα του Δεκέμβρη και τα βαθύτερα αίτιά τους φωτίζονται και ξεκαθαρίζουν ολοένα και περισσότερο.

Το κοινό συμφέρον της Σοβιετικής Ένωσης και ολόκληρης της ανθρωπότητας – Μάο Τσε Τουνγκ

Το παρακάτω άρθρο του Μάο Τσε Τουνγκ γράφτηκε μόλις ένα μήνα μετά τη σύναψη του συμφώνου Ρίμπεντροπ-Μολότοφ, απαντάει, ήδη από τότε, σε διάφορες κατηγορίες κατά της ΕΣΣΔ σχετικά με το σύμφωνο αυτό και αναλύει με διορατικό τρόπο τη διεθνή κατάσταση στις αρχές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Το κοινό συμφέρον της Σοβιετικής Ένωσης και ολόκληρης της ανθρωπότητας

28 Σεπτεμβρίου 1939

Με την ευκαιρία που πλησιάζει η εικοστή δεύτερη επέτειος της Μεγάλης Σοσιαλιστικής Επανάστασης του Οκτωβρίου, ο Σοβιετικός Εκπολιτιστικός Σύνδεσμος μου πρότεινε να γράψω ένα άρθρο. Έχω την πρόθεση, ξεκινώντας από προσωπικές μου παρατηρήσεις να φωτίσω μερικά ζητήματα που αφορούν, τόσο τη Σοβιετική Ένωση όσο και την Κίνα. Επειδή αυτά τα ζητήματα προκαλούν σήμερα πάμπολλες συζητήσεις σε μεγάλα στρώματα του κινεζικού πληθυσμού, χωρίς να έχουν βγει ως τώρα όπως φαίνεται, ακριβή συμπεράσματα, σκέπτομαι πως δε θα ήταν ανώφελο να επωφεληθώ αυτής της ευκαιρίας για να κάνω γνωστές μερικές από τις σκέψεις μου στους ανθρώπους που ενδιαφέρονται για τον πόλεμο στην Ευρώπη και για τις σοβιετικές σχέσεις.

Ένας χρόνος οπορτουνιστική παρέκκλιση

Ακολουθώντας το παράδειγμα διάσημων πετυχημένων blogger το παρεκκλήσι αναπολεί τον ένα χρόνο (και κάτι) που πέρασε από θεμελιώσεώς του και κάνει μαζί σας ανασκόπηση των πιο πετυχημένων αναζητήσεων στο γκούγκλη, οι οποίες οδήγησαν τους ανυποψίαστους φιλομαθείς χρήστες στο παρόν ιστολόγιον:

ekthesis idikes anages

ασκληπιου 85

epanastatika episodes

2pac ΑΔΕΡΦΗ

μπρεχτ δεν

η μη υπαρξης βίζα προς ΗΠΑ θα φερει κυμα μετανάστευσης

ντουρούτι έδιωξε ρώσους

Ο τρότσκι για το Κατύν

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΑΡΕΚΚΛΙΣΗ

Σταλιν απογουνους Τρότσκι

periodiko me opla

http://www.oaed.gr

πασπ σοσιαλισμος

τελικα ο εχθροσ ειναι η κινα

επαγγέλματα Άγγλων

ΑΠΟΡΤΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΣΤΑΣΗ ΖΩΗΣ

αλευροποιηση

rapidshare Τα βρωμόλογα των αρχαίων Ελλήνων

ΠΟΤΕ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ Ο ΟΠΟΡΤΟΥΝΙΣΜΟΣ ;

δουλεια στη θεσσαλονικη

«http://rapidshare.com/files» θεωρία μου

κρεβατοκαμαρεσ

ΒΡΕΣ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΣΤΑΛΙΝ

σαμαρας ανοιγμα συνορων

γραμμα κνιτη

εκδίκηση της Νύφης rapidshare

lista apo vrwmologa

ο ύπουλος ρόλος του Σύριζα

αρχαιολογια

ΑΠΟΚΕΦΑΛΙΣΜΟΣ ΙΩΑΝΝΗ

ταινιες με ζωα εκκλησια

Εγχειρίδιο Επιβίωσης ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ

ΣΥΜΒΟΛΑ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΩΝ

εισαι η βαλκυρια μου

Τρότσκι, Και Τώρα;

Και το τοπ τεν που ξεχώρισε η συντακτική επιτροπή του παρεκκλησίου:

10. το μηνα ιουνιο τι καιρο εχει στη μοσχα

9. ταινιες με ζωα εκκλησια

8. ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΣΑΛΑΠΑΤΑΡΑΣ

7. Ο τροτσκιστικός σταλινισμός!

6. τι ειναι η μαρξιστικη αρχαιολογια

5.ΘΕΩΡΙΑ ΤΡΙΤΣΙΚΙΣΜΟΥ

4. πως καλεις τηλεφωνο στην κινα

3. ΣΥΝΑΝΤΙΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ ΜΕΤΑ ΘΑΝΑΤΟΝ?

2. ΕΠΙΘΕΣΗ ΜΕ ΟΛΜΟ ΣΕ ΠΕΘΕΡΑ

and the winner is…

1. εχτισε ο ζαχαριαδης αεροδρομια?

Η Άννα Λουίς Στρονγκ για τις δίκες της Μόσχας

Η Άννα Λουίς Στρονγκ ήταν αριστερή Αμερικανίδα δημοσιογράφος, η οποία έζησε για χρόνια στη Σοβιετική Ένωση, καθώς και στην Κίνα, και έγραψε δεκάδες βιβλία και ρεπορτάζ από τα τεκταινόμενα στις χώρες αυτές. Το κείμενο που ακολουθεί είναι απόσπασμα από το βιβλίο «Η εποχή του Στάλιν» (ολόκληρο στα αγγλικά εδώ), γράφτηκε το 1956, την εποχή της «αποσταλινοποίησης», και αναφέρεται στις περίφημες δίκες της Μόσχας και στο κλίμα που επικρατούσε εκείνη την εποχή στην ΕΣΣΔ.

Πολλοί αμερικάνοι τεχνικοί μου μιλούσαν για το σαμποτάζ που γίνονταν στα εργοστάσια, όπου αυτοί δουλεύανε. Ένας απ’ αυτούς, επιθεωρητής σ’ ένα εργοστάσιο αυτοκινήτων, κλήθηκε μια φορά από έναν ανακριτή της GPU. Ο αστυνομικός του έδειξε μερικά κομμάτια μετάλλου και τον ρώτησε αν ήξερε τι πράγμα ήταν. «Οπωσδήποτε είναι κομμάτια από βαρύ πολυβόλο». Ένιωσε την μεγαλύτερη έκπληξη, όταν του αποκάλυψαν ότι τα κομμάτια αυτά κατασκευάζονταν ακριβώς στο δικό του τμήμα, στη διάρκεια της νυχτερινής βάρδιας. Στη συνέχεια ανακαλύφθηκε ότι οι υπεύθυνοι γι’ αυτό ήταν ο επικεφαλής του τομέα κι ένας τεχνικός. Οι άλλοι εργάτες δεν ξέρανε ότι συμβάλλανε με τη δουλειά τους στο να εξοπλίζουν το μυστικό οπλοστάσιο μιας συμμορίας προδοτών. […]

Υπάρχουν λεφτά;

Αντιγραφή από Ριζοσπάστη. Διαβάστε – διαδώστε:

Ως γνωστόν, μέσω των «οφ σορ» δεν κάνουν τις συναλλαγές τους ούτε συνταξιούχοι, ούτε άνεργοι, ούτε μισθωτοί. Αλλοι τις κάνουν… Σύμφωνα, λοιπόν, με τις αναφορές από το λεγόμενο Παγκόσμιο Δίκτυο Φορολογικής Δικαιοσύνης, αλλά και εκτιμήσεις των επιτελών του τμήματος Οικονομικών Ερευνών του ΣΔΟΕ (εφημερίδα «Νέα», 11/5/2009), οι ελληνικών συμφερόντων «οφ σορ» εταιρείες υπερβαίνουν τις 10.000 (!) και διακινούν ετησίως περί τα 500 δισ. ευρώ! «Αυτά είναι λεφτά»!

Ένα ποίημα για την ποίηση

Η ΠΟΡΤΑ

Ο ποιητής εξηγούσε τους μυστικούς συμβολισμούς
τη διαλεχτική του ποιήματός του
Η πόρτα, έλεγε, είναι το μυστήριο της επικοινωνίας
του μέσα με το έξω, μιας επικοινωνίας που
εναλλάσσεται, αντιστρέφεται, αναχαιτίζεται,
αναιρείται, υποτροπιάζει, τελικά επέρχεται,
γι’ αυτό κι η πόρτα είναι μια πόρτα
που αναλώνει την πόρτα
που υπερβαίνει την ανάγκη της πόρτας
και μέσα από την αυτοκαταργημένη πόρτα
μπορεί κανείς να βυθομετράει, να βυθράει
να βεθλάει, να βουθλουβάει…
Γύρω οι θαυμαστές νιώθανε μια βαθιά δροσιά
καθώς τους ψέκαζαν τα σάλια.

Τίτος Πατρίκιος

Γιατί στηρίζουμε τα μπλόκα

Ο λόγος στον Αντρίκο, δε θα μπορούσα να τα πω καλύτερα.

Конфликт (σοβιετικό αντιπολεμικό animation – δείτε το, αξίζει)

(Конфликт = conflict = σύγκρουση)

Πόλεμος ενάντια στον πόλεμο

Ένα προφητικό και πάντα επίκαιρο κείμενο του Δημήτρη Γληνού από το 1932.

Υπάρχουν πολλοί, πάρα πολλοί ακόμη στον τόπο μας, που όταν ακούνε την κραυγή του κινδύνου «ο πόλεμος έρχεται!» παραξενεύονται και χαμογελούν ειρωνικά.

Δε μιλάμε για κείνους, που έχουνε συμφέρον να ετοιμάζουνε τον πόλεμο και να μιλάνε αδιάκοπα για ειρήνη.

Δε μιλάμε για τους καπιταλιστές, τους μεγαλοβιομηχάνους, τους μεγαλέμπορους, τους μεγαλοτραπεζίτες και τους αεριτζήδες των προμηθειών, που γι’ αυτούς, σαν αληθινούς καρχαρίες, η ανθρώπινη σάρκα είναι τροφή τους. Δε μιλάμε για τους πολιτικούς και τα πολιτικά κόμματα, τα ανδρείκελεα του καπιταλισμού, δε μιλάμε για τους στρατοκράτες και τα στρατιωτικά επιτελεία, ούτε για τους πλερωμένους δημοσιογράφους και τους πνευματικούς λακέδες του καπιταλισμού. Όλοι αυτοί ξέρουνε καλά τη δουλειά τους.

Μιλάμε για τον ανίδεο κόσμο, τους εργάτες, τους αγρότες, τη φτωχολογιά κι όλο το μικρόκοσμο, που βόσκει σαν κοπάδι από αρνιά στο λειβάδι τη στιγμή, που ο μακελάρης ακονίζει το μαχαίρι του.

Ότι υπάρχει φτώχεια, πείνα, αναδουλειά και μαύρη δυστυχία, αυτό το βλέπουνε και το ζούνε κάθε μέρα. Μα πόλεμο, σου λένε; Που είναι ο πόλεμος;

Οι λαοί, σου λένε, είναι κουρασμένοι. Τα κράτη είναι φτωχά, έχουνε τεράστια ελλείματα στους προϋπολογισμούς και εκατομμύρια ανέργους. Πως θα κάνουνε πόλεμο;

Κάθε μέρα συνεδριάζουνε στην Ελβετία, πότε στη Λωζάνη, πότε στη Γενεύη, ίσα ίσα για να αποφύγουνε τον πόλεμο και να περιορίσουνε τους εξοπλισμούς. Που είναι λοιπόν ο πόλεμος;

Και όμως ο πόλεμος έρχεται! Ο πόλεμος ετοιμάζεται! Ο πόλεμος χτυπάει κιόλας την πόρτα κάθε σπιτιού και του πιο ειρηνικού κι απόμερου σπιτιού, στην πόλη, στον κάμπο και στο βουνό, για να πάρει τον πατέρα και τα’ αγόρια στο σφαγείο, για να αφήσει τη μάνα, τις αδερφές και τα μικρά παιδιά στην πείνα, στην εκπόρνευση και στην ορφάνεια, για να τους φέρει κι αυτουνούς ακόμα το δηλητηριασμένο αέριο, το ασφυξιογόνο, που θα τους πνίξει μέσα στο σπίτι τους.

Ο πόλεμος έρχεται! Τον ετοιμάζουνε στα εργοστάσια, όπου χύνεται το ατσάλι, που θα φάει τα κορμιά, τον ετοιμάζουνε στα χημικά εργοστάσια, τον ετοιμάζουνε στα επιτελεία, τον ετοιμάζουνε στα επιτελεία, τον ετοιμάζουνε στις στρατώνες, τον ετοιμάζουνε στα σχολειά, όπου δηλητηριάζουνε τα παιδιά με τα εθνικά μίση και την εξύμνηση της πολεμικής αρετής.

Ο πόλεμος έρχεται! Γιατί ο καπιταλισμός δε μπορεί να γλυτώσει αλλιώς από τη θανάσιμη αγωνία του. Ο καπιταλισμός δε μπορεί να ζήσει χωρίς να τρώει αίμα και σάρκα ανθρώπινη είτε στο χαράκωμα, είτε στο εργοστάσιο μέσα.

Ο πόλεμος έρχεται! Γιατί η ρούσικη επανάσταση απολύτρωσε το ένα έχτο της γης και εκατόν πενήντα εκατομμύρια ανθρώπους από τα νύχια του καπιταλισμού. Και ο καπιταλισμός θέλει να ξαναπάρει πίσω τα θύματά του.

Ο πόλεμος έρχεται! Γιατί η Σοβιετική Ένωση οργανώνεται σ’ ένα τεράστιο οργανισμό παραγωγής, που είναι κιόλας θανάσιμος εχθρός του καπιταλισμού στην παγκόσμια αγορά. Και ο καπιταλισμός θέλει να προλάβει το τελειωτικό αυτό χτύπημα.

Ο πόλεμος έρχεται! Γιατί η Σοβιετική Ένωση είναι η χώρα του απολυτρωμένου προλετάριου που οικοδομεί το σοσιαλισμό και είναι ο φάρος όλων των προλεταρίων και των σκλάβων. Και πρέπει να σβήσει ο φάρος αυτός για να μην οδηγήσει στην επανάσταση τους κολασμένους όλης της γης.

Ο πόλεμος έρχεται! Γιατί ο καπιταλισμός δημιουργεί εκατομμύρια ανέργους που πρέπει να ψοφίσουνε στα χαρακώματα αφού αργούνε να πεθάνουνε στις πολιτείες μέσα.

Ο πόλεμος έρχεται! Άρχισε κιόλας. Στη Μαντζουρία έστησαν το στρατόπεδο τους, πρόσκοποι του παγκόσμιου καπιταλισμού, οι γιαπωνέζοι. Αν δεν ξέσπασε ακόμη, είναι γιατί σταθερά αποφεύγει την πρόκληση η Σοβιετική Ένωση. Και όμως η φωτιά σιγοκαίει.

Γύρω από τη Σοβιετική Ένωση ετοιμάζεται ένας σιδερένιος χαλκάς για να την πνίξει. Από τη Βαλτική θάλασσα ως τον Ειρηνικό Ωκεανό πολωνέζοι, τσεχοσλοβάκοι, γιουγκοσλάβοι, ρουμάνοι, βούλγαροι, έλληνες, μισθοφόροι των ευρωπαίων μεγαλοκαπιταλιστών, γεμίζουν τις αποθήκες τους όπλα, αγορασμένα με τον ιδρώτα και το αίμα του εργάτη και του αγρότη, χτίζουνε κάστρα, σκάβουνε χαρακώματα, ναυπηγούνε πολεμικά καράβια και στρατολογούνε τα παιδιά για να τα στείλουνε στο μακελειό για τα συμφέροντα των διαφόρων Χάμπρο.

Ε, λοιπόν ο πόλεμος αυτός δεν πρέπει να γίνει! Και είναι στο χέρι μας να μη γίνει. Είναι στο χέρι των μελλοθανάτων να βάλουνε κάτω τους μακελάρηδες. Αρκεί να μην αφήσουν να οδηγηθούν σαν πρόβατα στη σφαγή. Για να μη γίνει ο πόλεμος, πρέπει να τον χτυπήσουμε από τώρα. Να μην περιμένουμε πρώτα να μας πάνε στα χαρακώματα.

Για να μη γίνει ο πόλεμος πρέπει από τώρα να δώσουμε το σύνθημα του σηκωμού. Πρέπει από τώρα να το νιώσουνε καλά όλοι οι εργάτες, οι αγρότες και όλη η φτωχολογιά, ότι πρόκειται σε λίγο να ποτίσουνε τη γη με το αίμα τους και το αίμα των παιδιών τους.

Παντού, κάθε στιγμή, από τώρα, διαφώτιση, δουλειά αντιπολεμική.

Το χρέος μας λοιπόν είναι από τώρα. «Πόλεμος ενάντια στον πόλεμο!». Αυτό πρέπει να είναι το σύνθημά μας στην πόλη και στον κάμπο και στη στρατώνα και στο σχολειό και παντού. Πρέπει να είμαστε έτοιμοι να κινηθούμε από τώρα. Να παραλύσουμε τη φριχτή μηχανή του πολέμου, που θα ζυμώσει τα κορμιά μας με τη λάσπη.

Η ενιαία δύναμη της αλληλεγγύης όλων τω εργαζομένων, ανεξάρτητα από κόμματα και πολιτικές απόψεις, είναι η μόνη δύναμη που μπορεί να εμποδίσει το βάρβαρο καπιταλισμό αν ξαναβάψει πάλι τη γη με εργατικό αίμα. Για τούτο: ακούραστη δουλειά για τη σφυρηλάτηση του ενιαίου αντιπολεμικού μετώπου των εργαζομένων.

Το αντιπολεμικό μέτωπο των θυμάτων του καπιταλισμού: Να η δύναμη η τεράστια που θα περάσει τις χειροπέδες στα δολοφόνα χέρια των εκμεταλλευτών.

Για να μη γίνει ο πόλεμος πρέπει τα όπλα να στραφούν ενάντια στους μακελάρηδες.

Πόλεμος ενάντια στον πόλεμο!

Δ. ΓΛΗΝΟΣ
«Νέοι Πρωτοπόροι»
Φύλ. 7-8, Ιούνης-Ιούλης 1932

Η έκθεση Σιτρίν για τα Δεκεμβριανά

Το παρόν πολύ ενδιαφέρον κείμενο αφορά την υπόθεση των Δεκεμβριανών του 1944 στην Ελλάδα και συγκεκριμένα τη μοναρχοφασιστική προβοκάτσια περί των «χιλιάδων εκτελεσμένων απ’ τον ΕΛΑΣ». Έχει γραφτεί από το χρήστη karhergr και το αναδημοσιεύω εδώ ως συμπληρωματικό προς τη μπροσούρα «Το ελληνικό Κατύν» που δημοσιεύτηκε παλιότερα στο παρόν ιστολόγιο. Στο τέλος υπάρχει και μια άκρως αποκαλυπτική μαρτυρία του Heinz Richter σχετικά με το πως οργανώθηκε η προβοκάτσια. Ας θυμηθούμε τι αναφέρεται στο «ελληνικό Κατύν» για την έκθεση Σιτρίν και ακολουθεί το κείμενο του karhergr.

Δε θάπρεπε να κλείσουμε όλο αυτό το θλιβερό μαρτυρολόγιο χωρίς να πούμε δυο λέξεις για έναν απ’ τους οργανωτές της σιχαμερής εκστρατείας.

Πρόκειται για τον Σερ Γουώλτερ Σίτριν. Ήρθε στην Ελλάδα τάχα για να ασχοληθεί με την συνδικαλιστική ενότητα. Και έγινε το κύριο μεγάφωνο της αντιεαμικής συκοφαντικής εκστρατείας. Τα παραπάνω δίνουν και στον κύριο αυτόν μια απάντηση. Μα να τι έγραψε για το ρόλο του το “Νταίιλυ Γουώρκερ” του Λονδίνου στο φύλλο του της 9 του Φλεβάρη 1945.

“Η έκθεσης της αποστολής των Τρέιντ Γιούνιονς στην Ελλάδα καταρτίστηκε εκτεταμένα πάνω στη βάση στοιχείων που δόθηκαν από Έλληνες εχθρούς του ΕΑΜ, απ’ τη Βρεττανική Διοίκηση και Βρεττανούς στρατιώτες με άμεση παρατήρηση της ίδιας της αντιπροσωπείας… Στη σύσκεψη του τύπου όπου ο Γουώλτερ Σίτριν διασαφήνισε μερικά στοιχεία της εκθέσεως προέκυψαν τα ακόλουθα καινούργια στοιχεία:

1. Πως έγιναν ομαδικές συλλήψεις ανθρώπων στα σπίτια απ’ όπου δράσαν ελεύθεροι σκοπευτές. Η αντιπροσωπεία δέχεται πως πρέπει να υπάρχει και αριθμός αθώων πολιτών που πιάστηκαν απ’ την Κυβέρνηση Πλαστήρα.

2. Η αντιπροσωπεία δεν κατηγορεί συγκεκριμένα τον ΕΛΑΣ πως έχει εκτελέσει εκείνους που τα πτώματά τους βρέθηκαν στο Περιστέρι στα τέλη του Γενάρη.

3. Η ταυτότητα των εκτελεσθέντων ήταν άγνωστη στην αντιπροσωπεία”.

Αυτά υποχρεώθηκε να πει ο Σερ Σίτριν στους αντιπροσώπους του τύπου που τον πιέσανε να διασαφηνίσει στην έκθεσή του, όπου αυτά δεν τα έλεγε για να μπορέσει έτσι να αφήσει σ’ όλο τον κόσμο την εντύπωση για τα εγκλήματα του ΕΛΑΣ.

Και να πώς απαντάει το “Tribune” περιοδικό όργανο του Εργατικού Κόμματος στη στάση που κράτησε ο Σερ Σίτριν στην Ελλάδα (φύλλο της Tribune της 23 του Μάρτη 1945).

“Πολύ πρόσφατα ο Σερ Γουώλτερ Σίτριν έδωσε με την έκθεσή του για την Ελλάδα το πιο αξιοσημείωτο προπαγανδιστικό υλικό για τον κ. Τσώρτσιλ και για τους Τόρυς (δηλ. τους συντηρητικούς) από όσα έγιναν γι’ αυτούς εδώ και πολύν καιρό”.

Ο Σερ Σίτριν ήρθε στην Ελλάδα για να δικαιώσει την άγρια επέμβαση της αγγλικής αντίδρασης στα εσωτερικά μας. Μα ο Αγγλικός Λαός που έχει εχτιμήσει τους αγώνες του Λαού μας δεν έπεσε θύμα της συκοφαντίας. Γιατί την αλήθεια δε μπορεί να τη θάψει όποια συκοφαντία και όποια πτωματολογία με όποια μαστοριά κι αν είναι προετοιμασμένη.

Η υπόθεση Citrine

Εισαγωγή.

Η υπόθεση του συνδικαλιστή ηγέτη των αγγλικών TUC (Trade Union Congress), Walter Citrine δεν είναι πρωτότυπη στην ιστορία του παγκόσμιου εργατικού κινήματος. Δεν ήταν η πρώτη, αλλά δυστυχώς ούτε και η τελευταία φορά που ένας συνδικαλιστής ηγέτης με την αυταπάτη της ίσης συμμετοχής στην εξουσία, με την ελπίδα της κοινωνικής ανόδου, τυφλώνεται στην κυριολεξία και αφήνεται να παρασυρθεί από το οικονομικό και πολιτικό κατεστημένο της χώρας του και να γίνει τυφλό εκτελεστικό όργανό του.
Είναι άκρως διδακτική όμως, γιατί επιβεβαιώνει την λενινιστική άποψη για τα όρια του συνδικαλιστικού αγώνα, όταν αυτός δεν συνδυάζεται με την αντίστοιχη πολιτική και ιδεολογική κατάρτιση. Και την επιβεβαιώνει με πολύ σκληρό τρόπο.

Βιογραφικά στοιχεία.

Ο Walter Mc Lennan Citrine, γεννήθηκε στο Liverpool της Αγγλίας στις 22 Αυγούστου 1887. Η οικογένεια του ήταν εργατική. Ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του ως ηλεκτρολόγος και σε πολύ νεαρή ηλικία ενεργοποιήθηκε στο εργατικό συνδικάτο των ηλεκτρολόγων. Το 1920 έγινε αναπληρωτής γραμματέας του συνδικάτου του (Electrical Trades Union), ενώ τέσσερα χρόνια αργότερα έγινε βοηθός του γενικού γραμματέα της Συνομοσπονδίας Εργατικών Ενώσεων της Αγγλίας (TUC). To 1926 έγινε γραμματέας των TUC, θέση, που κράτησε για 20 ολόκληρα χρόνια, ως το 1946. Το 1945 έγινε πρώτος γραμματέας της World Federation of Trade Unions (WFTU), θέση που κράτησε για ένα ακριβώς χρόνο.

Οι πολιτικές του θέσεις ήταν βαθύτατα αντικομμουνιστικές.
Από το 1947 ως το 1957 ανέλαβε διοικητής της αντίστοιχης ΔΕΗ της Αγγλίας (Central Electricity Authority).
Έγραψε πολλά βιβλία, όπως «Η Ιστορία του συνδικαλιστικού κινήματος της Μεγάλης Βρετανίας» (The Trade Union Movement of Great Britain 1926).
Ονομάσθηκε ιππότης το 1935 και λόρδος το 1946.
Πέθανε σε ηλικία 96 ετών, το 1983.
Θα ασχοληθούμε με την εμπλοκή του Citrine στην υπόθεση των Δεκεμβριανών.

Το πρόβλημα.

Αν και ο βρετανικός τύπος την περίοδο του Δεκεμβρίου του 1944 βρισκόταν για λόγους Εθνικής Ασφαλείας σε καθεστώς αυστηρής λογοκρισίας (ας μην ξεχνούμε ότι ο πόλεμος με τη Γερμανία συνεχιζόταν), καθεστώς το οποίο συνεχίστηκε μέχρι και το Φεβρουάριο του 1945, ο Τσώρτσιλ και ο Ήντεν βρέθηκαν σε εξαιρετικά δεινή θέση λόγω της κατάστασης η οποία είχε δημιουργηθεί στην Αθήνα.

Τόσο το Εργατικό Κόμμα που βρισκόταν τότε στην Αντιπολίτευση, όσο και η βρετανική κοινή γνώμη ήταν εναντίον της αγγλικής επέμβασης σε μία μικρή συμμαχική χώρα που τόσα είχε προσφέρει στον κοινό αγώνα. Ο αμερικανικός τύπος ο οποίος κυκλοφορούσε ελεύθερα στις μεγάλες αγγλικές πόλεις ήταν στην πλειοψηφία του φιλοεαμικός, γεγονός το οποίο δημιουργούσε επιπρόσθετα προβλήματα στον Βρετανό πρωθυπουργό.

Από τις αρχές του Ιανουαρίου του 1945, ο στόχος της βρετανικής κυβέρνησης ήταν να πείσει τον αγγλικό λαό, αλλά και την αντιπολίτευση, πως οι χιλιάδες Βρετανοί στρατιώτες που εν μέσω του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου μάχονταν ενάντια σε ένα πρότινος συμμαχικό παρτιζάνικο στρατό, τον ΕΛΑΣ, στην πράξη πολεμούσαν για την επικράτηση των αξιών του πολιτισμού και της ελευθερίας, για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας που κινδύνευε από μία σπείρα κακοποιών.

Ο ΕΛΑΣ και το ΕΑΜ, έπρεπε να αμαυρωθούν μπροστά στην αγγλική και γενικότερα στην διεθνή κοινή γνώμη. Έπρεπε να φανεί πως το ΕΑΜ ήταν μία συμμορία σαδιστών δολοφόνων, μία σπείρα εξτρεμιστικών κομουνιστικών στοιχείων που σκότωναν αθώους και έπιαναν ομήρους.

Άρχισε η διαδικασία συκοφάντησης του ΕΛΑΣ και μέσα από αυτόν ολόκληρης της αντίστασης του Ελληνικού λαού. Η Ελληνική Δεξιά, ήταν πρόθυμη να δώσει κάθε βοήθεια στην προσπάθεια αυτή.

Ο Λήπερ έστελνε συνεχώς εκθέσεις που αναφέρονταν στις φρικαλεότητες του ΕΛΑΣ και της ΟΠΛΑ. Το ίδιο και η AGIS (Anglo-Greek Information Service), η Αγγλοελληνική Υπηρεσία Πληροφοριών που ήταν παράρτημα της Υπηρεσίας Ψυχολογικού Πολέμου (Political Warfare Executive).

Ο Τσώρτσιλ έλπιζε ότι θα τα καταφέρει.
19 Ιανουαρίου τηλεγραφεί στον Λήπερ:

«Μην ανησυχείς πολύ για την κοινή γνώμη εδώ ή για τον αντιπολιτευόμενο Τύπο. Ποτέ δεν θα ικανοποιήσεις τους εκ πεποιθήσεως ΕΛΑΣΙΤΕΣ. Όμως νομίζω ότι τους απομονώσαμε και τους καταστήσαμε αναξιόπιστους… Τα τηλεγραφήματά σου σχετικά με διάφορα εγκλήματα τα διάβασα σήμερα στη Βουλή και προκάλεσαν μεγάλη αίσθηση. Ο υπουργός Εξωτερικών θα προσθέσει και άλλα αύριο. Ο κύριος Μπέβην ισχυρίσθηκε ότι, αφού διαβάσαμε αποσπάσματα από τα έγγραφα αυτά, πρέπει να τα δημοσιεύσουμε σε μία Λευκή Βίβλο. Και βέβαια θα το κάνουμε μετά χαράς και θα προσθέσουμε όποιες άλλες εκθέσεις καταφθάσουν εν τώ μεταξύ. Είναι όμως απολύτως ζωτικό να είναι βάσιμες και να δοθούν τα ονόματα αυτών που είναι υπεύθυνοι γι’ αυτές… ούτε μία φωνή δεν υπερασπίσθηκε σήμερα τη συνεχιζόμενη κράτηση των όμηρων και ο κύριος Greenwood, που μίλησε εξ ονόματος των μη υπουργών μελών του Εργατικού Κόμματος. εξέφρασε έντονα τον αποτροπιασμό του γι’ αυτήν τη μορφή ωμότητας».

Παρά την αισιοδοξία του Τσώρτσιλ, οι αναφορές αυτές είχαν λίγο πολύ, μικρή προπαγανδιστική αξία. Στην ουσία δεν είχαν κάποιο σημαντικό περιεχόμενο και το σπουδαιότερο τα ντοκουμέντα που παρατέθηκαν δεν περιελάμβαναν τα γεγονότα από το Νοέμβριο και μετά, κάτι που επιδίωκαν έντονα οι βουλευτές της Αντιπολίτευσης. Η προσπάθεια του κυρίου Τσώρτσιλ κινδύνευε να πέσει στο κενό.

Έπρεπε να βρεθεί ένας μάρτυρας, ένα πρόσωπο υπεράνω πάσης υποψίας που να διαβεβαιώσει τον αγγλικό λαό πως οι βαρβαρότητες της Αριστεράς ήταν γεγονός. Και το πρόσωπο αυτό δεν άργησε να φανεί στο προσκήνιο. Ήταν ο συνδικαλιστής ηγέτης sir Walter Citrine που ετοιμαζόταν να μεταβεί στην Αθήνα επικεφαλής μιας αντιπροσωπείας Βρετανών συνδικαλιστών, για να ερευνήσει τις καταστροφές που άφησε ο πόλεμος και η κατοχή και οπωσδήποτε να δει τις δυνατότητες αναδιοργάνωσης του ελληνικού συνδικαλιστικού κινήματος και τις πιθανότητες σύνδεσής του με τα αντίστοιχα ευρωπαϊκά.

Ο Citrine είχε προσκληθεί από τη ΓΣΕΕ, στις αρχές του Νοεμβρίου του 1944, μία πρόσκληση η οποία διαβιβάστηκε στο TUC επίσημα μέσω του Φορεί Όφις και ήταν υπογεγραμμένη από τους Έλληνες συνδικαλιστές Καλομοίρη και Θέο. Λόγω των γνωστών γεγονότων του Δεκεμβρίου την αντιπροσωπεία του TUC θα αναγκασθεί να πάει στην Ελλάδα στις 22 Ιανουαρίου του 1945.

Η επίσκεψη.

O Citrine έπεσε στην παγίδα των Τσώρτσιλ και Λήπερ. Ο τελευταίος απέδειξε μάλιστα ότι διέθετε εξαιρετικές οργανωτικές ικανότητες, αφού σχεδίασε με άψογο και αριστοτεχνικό τρόπο το πρόγραμμα της επίσκεψης του συνδικαλιστή ηγέτη.

23 Ιανουαρίου. Ο Citrine επισκέπτεται τον Δαμασκηνό. Με αυστηρό ύφος τον ρωτά αν οι ελληνικές αρχές, κρατούν αιχμαλώτους υπό τον θεσμό της ομηρείας. Ο πανέξυπνος ιεράρχης στην κυριολεξία διαρρηγνύει τα ιμάτιά του. Όχι, όχι. Ουδέποτε η ελληνική κυβέρνηση θα έπραττε κάτι ενάντια στους διεθνείς νόμους. Λίγο αργότερα επισκέπτεται τον υπουργό της Δικαιοσύνης, όπου ακούει τα ίδια. Επισκέπτεται στη συνέχεια τις φυλακές. Υπάρχουν προβλήματα στην διαβίωση των κρατουμένων, κυρίως επισιτιστικά, αλλά γενικά οι συνθήκες κράτησης είναι αποδεκτές και σχετικά αξιοπρεπείς. Μένει ευχαριστημένος.

24 Ιανουαρίου. Ο Citrine έρχεται σε συνάντηση με μία ομάδα πρώην ομήρων, που μόλις είχαν ελευθερωθεί από τον ΕΛΑΣ. Ακούει τις τραγικές διηγήσεις τους, σημειώνει την άθλια ενδυμασία τους. Στην κυριολεξία συντρίβεται. Στη συνέχεια πριν προλάβει να συνέλθει από τα τρομερά που άκουσε, μεταφέρεται στο Περιστέρι και βρίσκεται μπροστά στο τρομερό θέαμα των πτωμάτων που βρίσκονται σε αποσύνθεση. Τού μιλάνε για 10000 δολοφονημένους από τον ΕΛΑΣ, ως επί το πλείστον με «κονσερβοκούτια» και «μαχαίρια». Πείθεται. Συναντιέται με συγγενείς νεκρών. Δεν έχει πια αμφιβολίες. «Είναι γεγονός. Ο ΕΛΑΣ είχε διαπράξει μαζικές, φρικτές δολοφονίες».

Δεν είναι έμπειρος. Δεν έχει καμία σχέση με τους σκληροτράχηλους πολεμικούς ανταποκριτές των ξένων εφημερίδων. Γράφει ο ψύχραιμος και φλεγματικός Collin Wright :

«Το ΕΑΜ έρευνα το θέμα των ωμοτητών και νομίζω ότι θα ανακαλύψουμε πώς οι πιο πολλές είναι αέρας φρέσκος. Λέγεται ότι η Δεξιά έπαιξε κάποιο βρόμικο παιχνίδι σε βάρος της Αριστεράς. Άνθρωποι που πέθαναν από φυσικά αίτια εξετάφησαν, οι μύτες και τ’ αυτιά τους αποκόπηκαν, τα μάτια τους βγήκαν και τα γεννητικά τους όργανα κακοποιήθηκαν. Τα ακρωτηριασμένα αυτά πτώματα επιδείχθηκαν ως ακρότητες του ΕΛΑΣ. Παρουσιάστηκαν μερικοί και δήλωσαν με όρκο ότι τάφοι συγγενών τους είχαν παραβιαστεί.. »

O Citrine δεν είναι όμως Wright.
Δε γνωρίζει από τις ελληνικές ραδιουργίες. Είναι ευκολόπιστος. Το μόνο που νιώθει πια είναι αηδία και αποτροπιασμό για την ελληνική αριστερά. Υιοθετεί τις απόψεις του Λήπερ και γίνεται υπέρμαχος της πολιτικής του Τσώρτσιλ.

26 Ιανουαρίου. Συναντιέται με τον Σκόμπυ και σε μια συγκέντρωση αλεξιπτωτιστών του βρετανικού στρατού, επιτίθεται με έντονη φρασεολογία τόσο στην ελληνική αριστερά, όσο και στο φιλοεαμικό τύπο και στους συμπαθούντες του Εργατικού Κόμματος.

Ο Τσώρτσιλ έχει πια πετύχει στο στόχο του.
Ο Citrine επικρίνει το Σκόμπυ γιατί δεν επιτέθηκε ενάντια στον ΕΛΑΣ νωρίτερα ! Στην έκθεση που θα υποβάλει θα δεχθεί όλη τη φιλολογία της Δεξιάς. Ο ΕΛΑΣ δεν πολέμησε τους Γερμανούς. Ο ΕΛΑΣ τρομοκρατούσε την ύπαιθρο, εξόντωσε όλες τις μη κομουνιστικές αντιστασιακές ομάδες, είχε σκοπό να αιματοκυλίσει την Αθήνα κλπ.

Θλιβερός κατήφορος. Τις επόμενες ημέρες θα βρει λίγο χρόνο για να ασχοληθεί με το αρχικό αντικείμενο της επίσκεψης του.

Κηδεία των θυμάτων των Δεκεμβριανών, μετά τη Βάρκιζα.

Για την πτωματολογία και τους ομήρους.

Από την αρχή των Δεκεμβριανών συγκρούσεων, ο στόχος των βρετανικών και κυβερνητικών δυνάμεων ήταν η εξάρθρωση των πολιτικών οργανώσεων του ΕΑΜ, οι οποίες αποτελούσαν και πηγή των εφεδρειών του ΕΛΑΣ, εφεδρείες που τις πρώτες ημέρες του πολέμου φαίνονταν αστείρευτες. Έγιναν πάνω από 12000 συλλήψεις πολιτών και παρτιζάνων. 8000 από αυτούς μεταφέρθηκαν σε στρατόπεδα στην Αφρική. Οι φήμες ωστόσο μέσα στους κύκλους της Αριστεράς για δολοφονίες και βασανισμούς των κρατουμένων είχαν φουντώσει. Η χειρότερη των διαδόσεων ήταν πως το ανθρώπινο φορτίο των αρματαγωγών που «δήθεν» πήγαιναν στην Αίγυπτο πεταγόταν στην κυριολεξία στην θάλασσα.

Συλλήψεις αριστερών από Άγγλους.

Από τις 18 Δεκεμβρίου, τόσο ο ΕΛΑΣ, όσο και η Εθνική Πολιτοφυλακή και η ΟΠΛΑ άρχισαν για αντιπερισπασμό να συλλαμβάνουν δεξιούς ή αμφιβόλου προς την αριστερά και το ΕΑΜ φρονήματος πολίτες. Έγιναν υπερβασίες εκατέρωθεν.Εκτός από γνωστούς και σεσημασμένους δωσίλογους (Μπάκος, Πειρουνάκης), εκτελέσθηκαν και αθώοι από την ΟΠΛΑ (βλέπε υπόθεση Παπαδάκη).

Δυστυχώς ο ΕΛΑΣ δεν είχε μηχανοκίνητα. Έτσι στην άτακτη και ανοργάνωτη υποχώρηση των δυνάμεών του από την Αθήνα μετά τη λήξη των συγκρούσεων, ακολούθησαν πεζή και πολλοί από τους συλληφθέντες.Αναμφίβολα πολλοί αθώοι άμαχοι ταλαιπωρήθηκαν.
Από την πραγματικότητα αυτή μέχρι την οργάνωση μαζικών δολοφονιών από την ΟΠΛΑ και την Εθνική Πολιτοφυλακή υπάρχει μεγάλη απόσταση.

Γράφει ο Heinz Richter καθηγητής Σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο του Mannheim:

Η θέση για μαζικές εκτελέσεις δεν είναι πλέον δυνατόν να υποστηρίζεται. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ΟΠΛΑ (Οργάνωση Περιφρούρησης Λαϊκών Αγώνων), η μυστική αστυνομία του ΚΚΕ, προέβη στην εξόντωση αντίπαλων του κατά την δεύτερη φάση των Δεκεμβριανών. Όμως δεν είναι βέβαιο αν υπήρχε εξουσιοδότηση του Πολιτικού Γραφείου για τις ενέργειες αυτές.

Παράλληλα αναπτυσσόταν ή δραστηριότητα των καλούμενων Λαϊκών Δικαστηρίων, τα οποία καταδίκαζαν διαβόητους συνεργάτες των κατακτητών. Ο πραγματικός αριθμός των θυμάτων τους δεν είναι γνωστός. Ο αριθμός που δόθηκε από τον Δαμασκηνό ήταν υπερβολικά μεγάλος, αφού οι βρετανικές υπηρεσίες μιλούσαν για 1.500 πτώματα.

Εκτός αυτού, μεγάλο μέρος από τους νεκρούς που είχαν βρεθεί στο Περιστέρι και αλλού δεν είχαν δολοφονηθεί άλλά είχαν πεθάνει από φυσικό θάνατο ή είχαν σκοτωθεί στην διάρκεια των εχθροπραξιών, και μόνον μετά θάνατον είχαν ακρωτηριασθεί κατάλληλα και μεταφερθεί εκεί από συμμορίες της Δεξιάς.

Ακόμη και σήμερα είναι εξαιρετικά δύσκολο να βρει κανείς αξιόπιστες πληροφορίες σχετικά μ’ αυτές τις «δολοφονίες». Όταν ο γράφων προσπάθησε να ερευνήσει το θέμα στη διάρκεια της χούντας, κανείς εκτός από το πρώην ηγετικό στέλεχος του ΕΔΕΣ και αριστεροφιλελεύθερο πολιτικό Κομνηνό Πυρομάγλου, δεν προσεφέρθη να παράσχει πληροφορίες. Κι ο ίδιος ο Πυρομάγλου ζήτησε από τον συγγραφέα να μη χρησιμοποιήσει τ’ όνομά του. Όχι από φόβο γι’ αυτόν, αλλά για τον πληροφοριοδότη του, που τότε ήταν αξιωματικός της αστυνομίας και μπορούσαν εύκολα να τον ανακαλύψουν. Ο Πυρομάγλου μου είπε ότι το 1958, όταν εξελέγη βουλευτής κάτω από τη σημαία της ΕΔΑ, τον επισκέφθηκε ο παραπάνω αξιωματικός ο οποίος, με άκρα μυστικότητα, του πιστοποίησε ότι κατά την Κατοχή είχε υπηρετήσει στα Τάγματα Ασφαλείας ως αξιωματικός. Στα τέλη Δεκεμβρίου του 1944 τού πρότειναν να τον αποκαταστήσουν στην αστυνομία, αν, τις επόμενες νύχτες, ξέθαβε τους νεκρούς, που είτε είχαν βρει φυσικό θάνατο είτε είχαν πέσει θύματα των μαχών της Αθήνας και είχαν ταφεί στον Εθνικό Κήπο πίσω από τή Βουλή, και τους μετέφερε με καμιόνια στο Περιστέρι. Κι αuτό έκανε, με τη βοήθεια μερικών πρώην ταγματασφαλιτών. Στο Περιστέρι τα πτώματα ακρωτηριάσθηκαν και ρίχτηκαν στους κοινούς τάφους όπου τα είδε ό Citrine. Από τότε είχε τύψεις και, για να ξαλαφρώσει, αποκάλυψε το μυστικό στον Πυρομάγλου.

Ο γράφων δεν έχει λόγο να αμφιβάλλει γι’ αυτό, διότι ο ίδιος συνάντησε, μετά την πτώση. της χούντας, δυο αυτόπτες μάρτυρες που εξαναγκάστηκαν τότε ν’ αναγνωρίσουν τα πτώματα συγγενών, που είχαν αποβιώσει από φυσικό θάνατο κατά τα Δεκεμβριανά και είχαν ταφεί με τους δολοφονημένους στο Περιστέρι.

Η Μάριον Σαράφη γνωρίζει επίσης δυο παρόμοιες περιπτώσεις στις όποίες αναφέρεται στην εισαγωγή της στην αγγλική έκδοση του βιβλίου (του Στέφανου Σαράφη) Ο ΕΛΑΣ.

(« Η επέμβαση των Άγγλων στην Ελλάδα.Από τη Βάρκιζα στον Εμφύλιο Πόλεμο»).